week 12 reisverslag van ruud en elise

Hoihoi, hier het verslag van Ruud en Elise.

26-04 Zaterdag
Na een prettige vlucht kwamen we aan in Accra. Na verschillende verhalen van ons Suus konden we meteen ervaren dat Ghanezen de tijd nemen die ze nodig hadden. We hebben er anderhalf uur over gedaan om door de douane te komen. Eindelijk zagen we ons Suus, die na lang wachten op ons afgerend kwam. We pakten de taxi en gingen naar het hotel. Het was goed dat we van te voren een taxi hadden geregeld want wat een drukte.
De eerste indrukken van Ghana werden opgedaan tijdens de rit. Ons Suus bleef maar vertellen terwijl wij naar buiten keken om te zien hoe het er allemaal uit zag. Eenmaal bij het hotel gingen we meteen slapen.

27-04 Zondag
In de ochtend kregen we te maken met meer Ghanese taferelen. Elise wilde douchen maar het water was op. Na het ontbijt vertrokken we terug naar het vliegveld. We stonden op de taxi te wachten, maar dit kwam niet. Ons Suus belde hem op, en hij was het vergeten. Dit is echt een Ghanees tafereel, want dit is ons nog veel vaker gebeurd. Eenmaal bij het vliegveld stapten we in bij de vaste taxi van ons Suus. Onderweg naar Cape Coast maakten we van een afstandje een ongeluk mee. Een auto lag op zijn kant en de ander schoot de bosjes in. Dit gebeurde recht voor onze neus, waardoor de chauffeur stopte. Wij gingen kijken en het verschil tussen arm en rijk werd ons meteen duidelijk. Rijke hebben meer macht of denken meer macht te hebben. Uiteindelijk werd iemand naar het ziekenhuis gebracht en stapten er bij ons twee mensen in die wij ergens af moesten zetten.

Onderweg kregen we wat te drinken van ons Suus, dat drinken zat in een zakje. Na wat puzzelen, moest Suus uitleggen hoe we een zakje water open moeten maken. Verder liepen er overal vrouwen met etenswaren op hun hoofd. Als de auto stil stond vroegen ze aan je of je iets wilde kopen. We hebben toen meteen verschillende Ghanese etenswaren geproefd.

In Cape Coast aangekomen, zijn we bij een slavenfort geweest. Hierin werden in de 17e eeuw slaven opgesloten voordat ze werden verkocht. Dit was best indrukwekkend. Tijdens Cape Coast lieten we onze spullen in de auto liggen. Die Ghanezen zijn echt te vertrouwen, want stelen mag niet van God.

Daarna zijn we naar een hotel gegaan. We hebben onze spullen neergezet en souvenirtjes geshopt. In de avond hebben we niks meer gedaan. We waren nogal moe van de indrukken.

28-04 Maandag
De volgende ochtend waren we al vroeg vertrokken. Vandaag zouden we naar het huisje van ons Suus gaan, met korte tussenstop bij Kakun National Park. Dit zijn touwbruggen in het tropisch regenwoud, waarbij je eigenlijk over de boomtoppen loopt. Hier had je het mooiste uitzicht wat we tot dan toe hadden gezien. Daarna zijn we verder gereden naar het huisje van ons Suus. Onderweg moest de chauffeur wat nieuwe banden regelen. In Ghana is het jammer van de benzine als je dit doet terwijl je niet hoeft te rijden. Dus moest dit tijdens onze rit, terwijl deze al vrij lang was. Uiteindelijk ‘s avonds laat aangekomen zagen we het huisje van ons Suus en het huisje waar wij de rest van de week zouden zitten.
Het huisje is voor Nederlandse begrippen vrij sober, maar voor de gemiddelde Ghanees luxe. We delen de douches en toiletten met de buren en eigenaars van ons huis. We hebben twee slaapkamers en een woonkeuken.
We waren blij dat we er waren want we hadden er een behoorlijke tocht op zitten. Na dat we onze spullen hadden uitgeladen zijn we meteen gaan slapen.

29-04 Dinsdag
De volgende dag zijn we met de tro-tro naar Ho geweest om het paspoort van ons Suus op te halen. Dit ging gemakkelijker dan gedacht. Vervolgens zijn we met een tro-tro naar Kpando gegaan. Tijdens de rit begon het enorm hard te regenen. Zo hard dat je niks meer kon zien en dat het binnen regende. De chauffeur reed gewoon door, ondanks het slechte zicht.

In Kpando zijn we bij de markt geweest en hebben we wat eten gehaald voor ’s avonds en hebben we voor nog meer souvenirtjes rondgekeken. Ook hebben we de buitenkant van Suus haar ziekenhuis gezien. Bij de bank liep een gehandicapt jongentje rond, deze was verstoten door de familie omdat de ‘duivel’ in hem zit. Elise zat op een trede en hij kwam bij haar zitten. Elise kon wel met die jongen lachen, hij was zo vrolijk. Maar wat blijkt… Als je met een persoon praat die verstoten is, wordt je raar aangekeken door het dorp/stad. Daarom doet niemand dit.
Daarna zijn we naar huis gegaan en hebben we eten gekookt. Ruud werd wat ziekjes waardoor we op tijd naar bed gingen.

30-04 Woensdag
’s Woensdags zijn we naar de Monkey Sanctuary geweest. We namen wat bananen meer om de aapjes te voeren. We liepen door het oerwoud op zoek naar apen, en daar kwam de eerste. Die was best groot. Hij at de banaan uit je handen. Daarna zijn we verder gelopen om meer apen te zoeken. We vonden een hele troep apen. Deze klommen op je armen als ze de banaan wilden eten. Er zat zelfs een kleintje bij. Het was een meevaller dat we zoveel apen hadden gezien omdat ons Suus de vorige keer maar twee apen in totaal had gezien. Nu was het een stuk leuker, omdat het er meer waren.
Daarna hebben we wat uitgerust en een spelletje gespeeld. Ondertussen viel de stroom uit, nog een Ghanese tafereel. Maar dit maakte het wel gezellig door met een zaklampje een spelletje te spelen. Daarna zijn we naar het huisje van ons Suus gegaan. We waren uitgenodigd om te komen eten. Een aantal Ghanezen waren ook uitgenodigd, maar zo als gewoonlijk waren die anderhalf uur te laat. De reden van een Ghanees was omdat het regende en hij wachtte tot het droog is. Het eten was lekker en gezellig. Na het eten speelde iemand nog een muziekje en een andere zong. Nadat de gasten gingen vroegen Suus d’r huisgenootjes of wij nog wilden blijven en wat mee wilden drinken. Dit hebben we niet gedaan omdat het al best laat was. We hebben bij ons huisje nog een tijd buiten gezeten en wat gezongen en gepraat met de kinderen uit de buurt.

01-05 Donderdag
Vandaag hadden we uitslaap dag, dat ging voor Suus en Ruud best goed alleen Elise was er vroeg uit. Na een rustig ontbijt toch maar besloten om iets meer te gaan doen dan alleen naar de markt in Kpando te gaan. We zijn naar de taxi plaats van Golokwatie gelopen en hebben hier een taxi gepakt richting Amedzofe. Dit is een oud dorpje waar de Duitsers vroeger een kerk en dergelijke hebben gebouwd. Hier is door hun ook een kruis gebouwd boven op een bergtop en er is een waterval die we wilden zien. We waren er ondertussen aan gewend dat de kinderen in de dorpjes altijd heel erg staan te zwaaien als ze een blanke zien. Aangekomen in Amedzofe werden we door een gids de goede kant op gestuurd. Meer was het ook niet want hij liep verder niet mee. Na een wandeling, een klauterpartij naar beneden en uur later waren we bij de waterval aangekomen. Hij was ontzettend mooi. Vooral voor Elise en Ruud die nog nooit een waterval hadden gezien. Na dezelfde klauterpartij omhoog en een wandeling terug naar het dorp gingen we de andere kant op de berg op. Dit was achteraf niet zo handig omdat het ondertussen half 2 was, het heetst van de dag, en er op de berg geen bomen stonden. De klim omhoog was weer vrij pittig ook omdat er geen echt pad is en je dus over de rotsen omhoog klimt. Het uitzicht was er wel ontzettend gaaf! Mooier als in Kakun National Park. Nadat we van het uitzicht hadden genoten en een beetje op adem waren gekomen zijn we weer naar beneden geklommen. We hebben daarna even uitgerust op een bankje onder wat bomen, wat wel erg hard nodig was.

Vervolgens zijn we doorgereden naar Kpando. Suus had wat dingen laten maken op de markt en die hebben we opgehaald. Ook hebben we boodschappen gedaan voor het avondeten en gewoon nog wat rondgekeken. Het begon al aardig donker te worden. Hier gaat het ook erg vlug van licht naar donker. De schemer duurt maar een kwartiertje ongeveer. We begonnen vlug met eten koken want iedereen had stevige honger na zo’n dag. Helaas viel toen het licht uit. Hier wordt het dan ook meteen pik en pik donker en eten koken is dan best lastig. Gelukkig ging het allemaal goed. ’s Avonds maar op tijd gaan slapen aan de ene kant omdat het donker was en we dus niet echt een spel konden spelen en aan de andere kant omdat we voor vrijdag al erg vroeg een programma hadden gepland.

02-05 Vrijdag
’s Ochtends om 5u ging de wekker. We hadden hem bewust zo vroeg gezet omdat we om 6u de taxi hadden afgesproken. Op de planning stonden de Wli Falls dit zijn twee watervallen, de Upper falls en de Lower falls. De Lower falls zijn vrij eenvoudig te bereiken met een wandeling van een half uur. Als je de Upper en de Lower falls wilt zien moet je 6 uur klimmen! Stel gekken dat we zijn hebben we besloten om ze allebei te doen. Al vroeg aangekomen om de warmte van de middagzon te vermijden begonnen we rond half 8 met de klim. Dit was eerst 2,5 tot 3 uur klimmen via rotsen en smalle paadjes om daarna nog eens 2,5 tot 3 uur via een ander, nog smaller en misschien ook wel steiler pad weer naar beneden te gaan.
Dit was echt heel pittig. Op veel plekken loop je pal in de zon en ook om 9 uur ’s ochtends is die hier al erg heet. Daarbij heb je nergens een leuning of iets wat op een traptrede lijkt. Het is gewoon klimmen en klauteren met handen, voeten en een stok. Wat het wel waard maakt is het ongelooflijke uitzicht wat je op sommige plaatsen hebt. Dit was zeker het mooiste uitzicht wat we hier hebben gezien. Bij de Upper falls aangekomen hadden we al driekwart van het meegenomen water op. Het was hier wel ontzettend mooi, je kon er ook in het water staan. Dit was koud maar wel lekker verfrissend.
Daarna zijn we doorgegaan naar beneden tot we bij de Lower falls kwamen. De waterval hier was nog mooier, de mooiste van de drie die we gezien hebben. Alleen omdat deze zo makkelijk te bereiken is en de Ghanezen vakantie hebben, was het er heel druk dit was erg jammer zeker omdat er bij de Upper falls, met ons erbij, maar 7 mensen waren. Ook bij de Lower falls kon je in het water en hier kon je ook onder de waterval zelf gaan staan. Elise en Suus hebben dit ook gedaan, Ruud had er geen puf meer voor. Lekker blijven roken!

Nadat we een uur of twee hadden uitgepuft zijn we terug gelopen naar het dorpje. Daar hebben we een taxi gebeld en hier hebben we nog een uur of anderhalf op gewacht. Eenmaal in de taxi en goed en wel op weg kregen we een klapband. We schrokken allemaal behoorlijk, gelukkig kon de chauffeur de auto gewoon aan de kant van de weg zetten en kon hij de band vervangen. Daarna zijn we zonder problemen verder gegaan naar huis. We hadden nog spaghetti van gisteren over en deze hebben we opgegeten. ’s Avonds hebben we niks meer gedaan.

03-05 Zaterdag
De een na laatste dag hier in Ghana. Ook vandaag stond als eerste uitslapen op het programma. Dit lukt weer niet voor Elise, maar voor Ruud en Suus wel. We hebben weinig speciaals gedaan, tassen in pakken, opruimen, dit verslag typen, taxi regelen voor morgen en foto’s, muziek en films overzetten van usb naar laptop of andersom.

Verder gaan we vanavond even een wandelingetje maken in het dorp en traditioneel Ghanees eten, kip met rijst en sitoe. Daarna misschien nog een gezelschapspel en verder niet veel meer.

Morgen vertrekken we weer naar Nederland. We hebben een taxi geregeld die ons om 10u ’s ochtends ophaalt. Daarmee hopen we dat we het vliegtuig kunnen halen wat ’s avonds om 10 over 10 vertrekt. We houden ons hart vast…

Onze indruk van Ghana:
Ghana is een mooi land, het is er erg groen, gastvrij en eerlijk. De mensen zullen hier niet snel iets stelen. Dat is echt makkelijk want je durft je spullen ergens achter te laten, super! Verder zijn ze heel beleefd naar mensen. Dit is echter wel alleen in de dorpen. Op de toeristische plaatsen zeggen de kinderen: give me money, buy something for me. Dat is zo vreemd, ze schooien daar echt. Maar als je verder gaat dan de toeristisch plekken en naar het platteland gaat, dan zijn de mensen zo vriendelijk. De kinderen roepen Juvoe naar je, dat betekent blanke. De kinderen willen dan dat je naar ze zwaait. Dat is zo gaaf, die kinderen vinden dat echt geweldig. En als je ze een handje geeft, dan is hun hele dag goed.
Maar ook de volwassenen, ze zijn zo eerlijk tegen je. Oké ze vergeten nogal veel. Als je instapt en zegt waar je naar toe moet, zijn ze dat daarna weer vergeten. Dat is best grappig. Maar ze zijn bloedje eerlijk, en doen geen vlieg kwaad. Voor Elise is het wel slimmer om te zeggen dat ze een vriend/man heeft in Nederland. Veel mannen, en vooral de politie, willen nogal graag met een blanken trouwen.
Wat verder jammer is, is dat het hier om status gaat. Mensen willen rijk en belangrijk zijn. Iedereen wil rijk zijn, maar ben blij met de dingen die je hebt! Wat ook heel raar is, is dat er langs de kant van de weg borden staan met : Celebration the Life en dan een naam en leeftijd. Dat is om de dode te eren…. Vreemd.