week 7

het was een indrukwekkend week, veel dingen gezien
20-03-2014 dag 38 donderdag
Vandaag heb ik een dagje niks meegemaakt. Ik heb me een dag rustig gehouden. Ik heb me was gedaan en me kamer een keer opgeruimd. Veder heb ik veel gezelschap spelletjes gespeeld. ’s Avonds hadden we het lekkerste gegeten tot nu toe. Namelijk zelfgemaakte kipnuggets. Dat was echt smullen. Deze dag kwam er ook een groep andere ghanagangers langs die dit weekend vlak bij ons in de buurt verbleven. Het was leuk om verhalen en ervaring uit te wisselen.

21-03-2014 dag 39 vrijdag
Weer een rustig dagje. Vandaag kwam de andere helft van de groep ghanagangers langs. Ook die bleven een weekendje hier. Een paar van mijn huisgenoten gingen naar de slachthuis maar ik hoefde niet mee.
Ik heb nog een wandeling gemaakt samen met Dirk. We kwamen bij een beekje uit waar ze water haalde. Ook hebben we een hele grote slak gezien. De slak was net zo groot als me wijsvinger.
Veder weet ik niet zo veel te vertellen over deze dag . Alles is gewoon normaal aan het worden.
Als je door het dorp loopt en je hoort overal yuvu ,dat betekend blanke, en je zwaait naar een kindje dan zwaaien ze allemaal enthousiast terug. Dit blijf leuk.

22-03-2014 dag 40 zaterdag
Liep iets anders dan gepland.
We wilden naar een park gaan waar je kon mountainbiken en wandelen. Daar zouden we dan een nachten blijven overnachten. Maar Mieke was ziek en kon niet mee. Dus we besloten om met ze allen niet te gaan en dan volgende week maar weer te gaan. Dus we waren snel opzoek gegaan naar iets anders. Want de taxi stond al te wachten. We hebben een berg beklommen en zijn daar gelopen naar de waterval. Toen we naar de waterval liepen hingen er op een gegeven moment een dik stevig touw. Het was echt nodig om je eigen daar aan vast te houden want anders viel je zo naar beneden. Het was er namelijk erg glad en er lagen overal lossen stenen. Eenmaal veilig bij de waterval aangekomen hebben we genoten van het uizicht. Wel jammer was dat je maar tot je enkels in het water kon omdat het niet zo diep was. Het is hier nu namelijk nog steeds erg droog.
We waren rond de middag alweer terug. ’s Middags begon het te regenen. Het duurde maar een half uurtje en toen was het alweer over. Helaas hield de stroom ermee op. We hadden besloten om de volgende dag naar een weeshuis te gaan.
Ook wilde ik stof kopen om een jurk van te laten maken. Dus we gingen naar Kpando. Nou daar was niks te beleven op de markt. De meeste kramen waren al dicht. Omdat het had geregend was iedereen naar huis gegaan.
Daarna zijn we maar door gereden naar Hohoe. Een andere stad. Ook hier was iedereen naar huis gegaan vanwege de regen. We hebben toen in een winkeltje gekleurd papier, potloden, pennen, stiften, krijt, gummen en puntenslijpers gekocht om aan het weeshuis te geven. Daarna zijn we naar huis gegaan. In de avond doen we meestal een gezelschapsspel.

23-03-2014 dag 41 zondag
Een dag met tegenslagen
We wilde eerst naar het weeshuis gaan. De taxichauffeur wist er wel eentje. We zijn tussen een aantal huizen doorgereden waar de weg erg smal was. Hierna gingen we de normale weg weer op alleen was er een hoge bult. De voorste wielen van de auto waren er al over en toen hoorden we opeens een hard geschaaf over de grond. Dit bleek de onder kant van de auto te zijn. Nu maakt de auto nog meer herrie dan dat hij al deed.
Toen we daar aan kwamen bleken we bij een opvang voor verstandelijk gehandicapten te zijn. We stapte de taxi uit en er kwam meteen een groep gehandicapten op ons af, ongeveer 20 stuks. Over een warm ontvangst gesproken.
Toen we iedereen even geknuffeld hadden en iedereen aandacht had gekregen ging we naar een van de begeleiders toe. Er beleeft echter een kindje mijn hand vasthouden. Echt super schattig.
De begeleiders zeiden dat het hoofd naar de kerk was en dat ze ons geen rondleiding konden geven. We hadden een afspraak gemaakt om dinsdag terug te komen. Een van de begeleiders wist ook een weeshuis met kinderen in de buurt en wees ons de weg. Eenmaal daar aangekomen zagen we geen kinderen in de buurt. Er kwam een vriendelijk mw. naar ons toe en zei dat iedereen naar de kerk was. Ook de baas van het huis. We hadden ook bij hun dus een afspraak gemaakt om dinsdag terug te komen.
Daarna zijn we door gereden naar Ho een grotere stad. Er zou daar een souvenir markt zijn. Dat stond in een van onze reisboekjes. Nou een markt was het niet, het was een klein winkeltje die ook nog eens op zondag gesloten was. We besloten maar om te gaan lunchen bij een hotel.
Ik bestelde een beefburger en andere bestelde een cheeseburger. Ik kreeg een broodje hamburger met kaas en de ander 2 kregen een broodje met kaas . Ze waren de hamburger vergeten. Maar we hadden al 90 minuten op ons eten gewacht. Dus we konden nog langer wachten. Toen we eenmaal aan ons eten begonnen ontdekte er iemand 3 zwarte haren in zijn eten. Toen we thuis kwamen deed het stroom het gelukkig weer maar helaas het internet weer niet.

Maandag 24-03-2014 dag 42 maandag
Stage dag op de maternity ward. Of te wel bevallingen. Mieke was nog steeds niet zo fit en besloot om thuis te blijven. Om het verhaal kort te houden ik heb geen bevalling gezien. Maar toch veel meegemaakt. Er lagen namelijk 2 jonge dames op een afdeling apart. Eentje van 16 die had heel erg bloedverlies had gehad tijdens haar bevalling en er slecht bij lag. De andere was 18 en had eclampsie. Dit is een te hoge bloeddruk. Ze was buiten westen geraakt. Ze hielden haar goed in de gaten. Ik kreeg het even benauwd toen de hartslag meter niks meer aangaf. Maar de saturatiemeter om de vinger zat er niet goed op, waardoor die geen hartslag kon meten. Dus er was niks aan de hand.
Na stage ben ik mee boodschappen gaan doen. En had ik stof gekocht om een jurk van te laten maken.
Daarna zijn we naar de kleermaker gegaan. Allen de kleermaker die ons uniform had gemaakt was er niet. Iemand anders belde hem op en hij kwam er aan. Na 1 uur wachten was hij er eindelijk en konden we weer richting huis gaan.
Eenmaal thuis aangekomen ben ik gelijk begonnen met eten koken. Want het duurt namelijk een kwartier voor dat het water kookt. Ik had alleen iets te veel pepers in het eten gedaan. Ik had er namelijk 10 ingedaan. En schijnbaar is 2 genoeg. Oeps…

Dinsdag 25-03-2014 dag 43 dinsdag
Naar het weeshuis en gehandicapte opvang.
We wilde eerst naar de weeshuis gaan maar de kinderen zaten nog op school. We besloten om eerst naar de gehandicapte opvang te gaan en dan terug te komen. Eenmaal bij de gehandicapte aangekomen kwam er meteen een begeleider op ons af die wist dat we kwamen. We gingen eerst naar het hoofd. Die was bezig met een intake van een gehandicapte jongen. Je zag dat hij erg beperkt was in lopen en een grote mentale achterstand had. Ook stond de pink van het kindje erg ver van de andere vingers af, ik schrok wel even toen ik dat zag. Ik voelde me best wel ongemakkelijk toen ik zag dat de kindje hier bleef en de moeder naar huis ging.
We kregen een rondleiding. Eerst bij de jongens afdeling. De eerste slaapkamer was er een voor de jongens.
Hier hing een erg onaangename geur. Het rook er erg naar urine. Ze sliepen allemaal in stapelbedden met een dun matrasje. Ze hadden geen deken, kussen of klamboe. Er stond een grote kast met allemaal kleine vakjes erin. Iedereen had een eigen vakje waar ze spullen in konden leggen. Op de ramen zaten wel horren maar die zaten vol met gaten. De tweede jongenskamer was een kamer voor jongens die niet konden praten.
Bij de meiden was het hetzelfde. Allen daar stonk het niet zo erg. Toen we onze fototoestel pakte wilde iedereen op de foto. Het is nog steeds erg jammer dat internet hier zo sloom is dat foto’s uploaden niet gaat. Ook kregen we een rondleiding op de school van de gehandicapte. Die is namelijk op het zelfde terrein. Er waren kleine ruimtes die vol stonde met tafels en banken. Wel leuk was dat het alfabet op de muren geschreven stond. Ook was er een klas lokaal gevuld met oude naaimachines. Die nog met de hand werken. Hier leren ze hoe ze gaten in kleding kunnen herstellen. Ook was er iemand aan het weven. Toen ik vroeg waar ze speelde wees ze een wip wap aan. Meer was er niet .
Verder zaten alle gehandicapte onder de littekens. Waarschijnlijk zijn ze dan bij een sjamaan geweest vroegen in de hoop dat die hen van hun aandoening kon verlossen. We hadden onze spullen aan het hoofd gegeven zodat zei het kon verdelen. Dit deden we zelf niet omdat we niet wilde dat er ruzie kwam.

Terug naar het weeshuis.
Het weeshuis zag er netjes uit. Dit kwam omdat die mede werd gerund door een Amerikaans echtpaar.
Alle kinderen hadden een eigen bed en een klamboe. Ook hadden ze veel eigen spulletjes en gaan ze allemaal naar school. Hier zaten 41 kinderen, 4 kinderen die er zaten hadden wel een ouders maar waren thuis mishandelt en daarom wonen ze nu daar. Ik heb kinderen in het dorp gezien die er slechter hadden dan de kinderen op het weeshuis. De kinderen op het weeshuis worden erg christelijk opgevoed. Veel mensen in Ghana zijn erg gelovig.
Er komen nu geen andere kinderen meer bij omdat ze vinden dat de groep nu groot genoeg is. En ze wilde de groep ze hecht mogelijk houden.
Hier hebben we wel zelf onze spullen uitgedeeld. Echt prachtig om te zien hoe blij ze kunnen zijn met een paar stiften. We mochten nog een keer terug komen om met de kinderen te spelen maar nu was het vrij laat en we wilde zo gaan eten.

Woensdag 26-03-2014
Vandaag stond ik weer op de maternity ward.
Ik had eigenlijk stage op de dovenschool. Maar omdat Mieke nog steeds niet beter is en er andere naar het ziekenhuis gingen om stage te lopen ben ik ook maar mee gegaan naar het ziekenhuis.
Omdat het de vorige keer al een drama was met het openbaar vervoer om van de dovenschool terug naar huis te gaan, leek me het niet zo’n slim idee om alleen te gaan.
Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis was ik net te laat. Er was net een tweeling geboren. Ik heb mee geholpen met de verzorging van de tweeling. Ze doen hier wegen, de schedel omtrek meten en de lengte meten.
Ook krijgen ze meteen een vitamine K injectie. Al snel daarna kon ik bij een bevalling zijn. Het was een groot verschil als met het andere ziekenhuis. Hier werd alles goed schoongemaakt. En ze helpen de kraamvrouw mee tijdens de bevalling. Echter gebeurd dit zonder dat de man er bij is. De moeders komen ook alleen naar het ziekenhuis en gaan dan met kind weer terug naar huis.
Helaas waren de jonge dames die maandag zo slecht waren overleden .